ҚУРЪОНИ КАРИМ ИЛОҲИЙ КИТОБ (1-қисм)

Аллоҳ Таоло бандаларига ўз раҳматини ёғдириш, уларни залолатдан ҳидоятга, зулматдан нурга чиқаришлик учун ўзининг муҳиб бандалари, яъни Пайғамбарларини юборди. Расулларнинг вазифалари шундан иборат эдики, Аллоҳ буюрган амалларни тўла тўкис адо қилиш, унинг раҳматига сазовор бўладиган амалларга далолат қилишлик, ваъидлари (Аллоҳнинг ҳукмига зид иш қилиш оқибати ёмон бўлиши)дан огоҳлантиришдир.

Башарият Аллоҳнинг раҳматидан узоқлашиб ўзларининг нафси ҳаволарига эргашиб, ораларига фасод кучайганда ўша пайтдаги инсониятнинг энг залолатга кетгани ва адашишнинг чўққиси бўлмиш ширкка етган қавмлардан бири, арабларнинг орасидан: элчиларнинг энг хайрлиси, башариятнинг саййиди, оламларнинг раҳмати, севикли бандаси Муҳаммад Мустафо  саллолоҳу алайҳи ва салламни инсонларга, бутун охири замон башариятига қиёматгача қоим тургувчи шариат билан юборди ва У зотга пайғамбарликларини исботловчи мўжизалар берди.

Маълумки ҳар замон пайғамбарининг ўша замонга мувофиқ, яъни ўша замонда нима энг ривожланган бўлса, унданда яхшироқ, ақлни ҳайрон қолдирувчи бир мўжизалари бор эди. Масалан Мусо алайҳиссалом даврларида сеҳргарлик ривожланган.  Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам даврларида шеър айтиш, чиройли гапириш (араб тилининг жозибаси ҳисобланган балоғат ва фасоҳат билан сўзлаш) ривожланган эди. Ул зотга жуда кўп мўжизалар берилган, лекин шулардан энг каттаси, ақлни ожиз ва ҳайрон қолдирадигани Қуръони каримдир. 

Қуръони карим илоҳий китобларнинг сўнггиси бўлиб, унинг номларидан бири: Қуръон – бу сўзнинг луғавий маъноси “ўқимоқ”, “қироат қилмоқ”дир. Мусулмонлар кундалик ҳаётларида ундаги аҳкомларга амал қилиш билан бирга, доим ўқиб туришга буюрилганликлари учун бу китоб Қуръон деб номланди. Аллоҳ таоло Қуръони Каримни “Лавҳул Маҳфуз”дан  бу дунё осмонидаги Байтул Иззага бир  йўла туширган. Байтул изза дунё осмонида ва Каъбанинг тепасида жойлашган уй булиб, уни фаришталар тавоф  қиладилар. Қуръони Каримни Лавҳул Маҳфуздан “Байтул Изза”га бир йўла туширилганига далилдир.

Муфассирлар “Қадр” сурасининг 1-оятини:  “Албатта , Биз У (Қуръон)ни Қадр кечасида туширдик”, деган маънода таржима ва тафсир қиладилар. Ояти Каримада зикр қилинаётган Қуръони Каримнинг туширилиши Лавҳул Маҳфуздан бу дунё осмонига туширилишидир. Бу маъно Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган. Ана ўша ҳодиса “Қадр” кечасида бўлганини ушбу ояти карима очиқ-ойдин айтиб турибди. Демак ушбу ояти кариманинг маъноси “Биз Қуръонни Лавҳул Маҳфуздан Қадр кечасида туширдик” дегани бўлади. 

Инсоният тарихидаги бу улкан ҳодисани тарифлашга сўз ожиз. Кўпчилик қўлидан келганича бу ишга уриниб кўрган. Ана ўша уринишлардан бир мисол келтирамиз. Аллома Исмоил ибн Касир раҳматуллоҳу алайҳи ўз  тафсирларида бу ҳақда  қуйдагиларни ёзади. “Қуръондан  нозил  бўлган аввалги нарса  ушбу  муборак оятлардир. Улар Аллоҳ  таолонинг  Ўз бандаларига  кўрсатган биринчи  раҳматидир. Уларда инсонни  халқ  қилиш ”алақ”дан бўлганига ишора бордир. Аллоҳ таоло уни илм ила  шарофатлади ва улуғлади. Бу эса Одамнинг фаришталардан устун қилган нарсадир”. 

“Тафсири Ибни Касир” китоби ва манбалар асосида тайёрлади.

Ризаев Ғайрат - “Имом Термизий” ўрта махсус ислом таълим муассасаси ўқитувчиси. 

“Имом Термизий” ЎМИТМ матбуот хизмати